ஒருதலையாகவே

நேசித்தல் பல போதும்
ஒருதலையாகவே இருந்து முடிகின்றது

திருப்பப் பட்ட ஒலிகளாய்….
அனுசரனையற்ற சொற்களாய்….
உதாசினப் பார்வையின் வீச்சாய்….
ஏற்காத அலைபேசியின் அழைப்பாய்….
வாசிக்கப் படாத வரிகளாய்...

நேசித்தல் பல போதும்
ஒருதலையாகவே இருந்து முடிகின்றது

கடமை

இந்த நொடியின்
என் மனநிலை
எங்கோ ஒரு தோழனுக்கோ தோழிக்கோ
இருக்கக் கூடும்

அழும் குழந்தையின் வாயில்
நெகிழியைச் சொறுகிவிட்டு
கடமையை ஆற்றும் தாயாக
அவர்களும்
ஏதோ ஒரு செயலை ஆற்றக் கூடும்

சிந்தையும் கரங்களும் இணையாமல்
ஆற்றும் பணியில்
அவர்களும் என்னைப் போலவே
தோல்வியும் அடையக் கூடும்

அவர்களுக்காகவும் திறந்து வைக்கிறேன்
என் ஜன்னல்களை…
தென்றல் என்றாவது நுழையட்டும் என்று…

பொங்கி வழியும்

அவ்வப்போது
பொங்கி வழியும் பாலில்
தன் வெக்கையைத்
தணித்துக் கொள்கிறது 
சின்னஞ்சிறு முனகல்களுடன்
அணைக்க மறந்த
 அடுப்பு