ஆய்ந்தாய்ந்து
அறிவுப்போதை தலைக்கேறி
அக்கினி முட்டைகளை
வார்த்தைகளாய்
பொறிக்கின்றன
அறிஞ அசுரங்கள்
இருட்டில் சமைத்த
சட்டங்களால்
வயிற்றுப்
பள்ளத்தாக்குகளில்
நெருப்புகளை
இட்டு நிரப்புகின்றன
அதிகார அசுரங்கள்
மேகத்தால் மூடி மறைத்தாலும்
நீண்டு கொண்டே போகும்
வானமாய்
கைநீட்டும்
கையூட்டு அசுரங்கள்
தன் குட்டிகளை விழுங்கி
தன்னுயிர் வளர்க்கும்
பாம்புக் குவியல்களாய்
பிணம் அவித்து
தனம் குவிக்கும்
இனவெறி அசுரங்கள்
என்று எங்கும்
நர அசுரங்கள்
வளர்ந்து கொண்டிருக்கின்றன
வாமனங்களாக
தீர்க்க ஆயுளுடன்
நாம் தீபாவளி
கொண்டாடிக் கொண்டிருக்கின்றோம்
நரகாசூரனை அழித்ததாக
நினைத்து
(இந்தக் கவிதை நவம்பர் 2012 தமிழ் நானூறு இதழில் வெளியானது. நன்றி தமிழ் நானூறு)
சிறப்பான கவிதை. எத்தனை எத்தனை நரகாசுரர்கள் இன்னும் பூமியில்.
ReplyDeleteசின்ன வேண்டுகோள்... கொஞ்சம் ஃபாண்ட் அளவினை அதிகப்படுத்துங்களேன் - கருப்புப் பின்னணியில் சிறிய எழுத்துகளைப் படிப்பதில் சிரமம் இருக்கு...
மிக்க நன்றி வெங்கட் நாகராஜ் சார். மன்னிக்கனும் உங்கள கஷ்டப்பட்டுப் படிக்க வைத்தமைக்கு. எழுத்துருவைப் பெரிதாக்கி விட்டேன் சார்.
Deleteஅழகான கவிதை...
ReplyDeleteவரிகளில் செய்யவேண்டிய சாதனைகள் எவ்வளவோ இருக்கின்றன
மிக்க நன்றி சிட்டுக்குருவி
Deletenalla kavithai..
ReplyDeleteசுடுகிறது கவிதை.
ReplyDeleteஅறிஞ அசுரங்களா? புரியவில்லையே?
கண்மூடி அசுரங்களைவிட கொடிய அசுரம் உண்டா? அதையும் கொண்டாடுகிறோமே!!
அறிஞர்களிடையே வழக்கு வரைப் போகும் வாக்குவாதங்களைத்தான் அப்படிச் சொன்னேன் அப்பாதுரை.
ReplyDeleteஎல்லாம் ஒரு நம்பிக்கை. மூட நம்பிக்கை.. என்ன செய்ய?